خداوند عزّوجلّ و من از او راضي و خشنوديم. آيهاي در قرآن مُشعِر به رضايت حق از بندگان، نازل نشده مگر آن كه در شأن علي(عليه السلام) است و هر جا كه خداوند مؤمنين را مخاطب قرار داده، در درجه نخست، نظر به او داشته است. آيه مدحي نيست مگر آنكه در مورد اوست و بهشتي كه در سوره « هَل أتي علي الانسان» ياد شده، براي اوست، و در نزول آن ديگري جز او منظور نشده و ديگري جز او مدح و ستايش نشده و ديگري جز او مدح و ستايش نشده است . اي مردم! علي(عليه السلام)، ناصر دين خدا و حامي پيامبر خداست، اوست پارساي پرهيزگار و طيّب و طاهر و رهنما و ره يافته.
اي مردم! ذريّه و نسل هر پيامبري از صلب خود اويند امّا ذريّه و نسل من از صلب علي(عليه السلام) هستند.
خطر انحراف و كار شكني
اي مردم! شيطان به حسادت، آدم را از بهشت بيرون كرد، پس مبادا كه نسبت به علي(عليه السلام) حسد ورزيد كه اعمالتان يكسره باطل شود و به لغزش و انحراف درافتيد؛ كه آدم صفوت الله تنها به سبب يك معصيت، به زمين فرو افتاد؛ پس بر شماست كه مراقب احوال خويشتن باشيد. شما كه در ميانتان، دشمن خدا نيز هست.
(اي مردم!) جز شقيِ واژگون بخت كسي با علي(عليه السلام) كينه نميورزد و جز پارساي پرهيزگار، مِهر علي(عليه السلام) در دل نميگيرد و جز اهل ايمان و مخلصان بي ريا به علي(عليه السلام) ايمان نخواهند آورد و به خدا سوگند سوره «وَالعَصر إِنَّ الإِنسانَ لَفي خُسرٍ ...» در شأن علي(عليه السلام) نازل شده است. اي مردم! خدا را گواه ميگيرم كه در انجام وظايف رسالت فروگذار نكردم و بر پيامبر، جز ابلاغ فرمان حق، وظيفهاي ديگر نيست.
به خدا سوگند، غير از اين مرد كه هم اكنون دست او را گرفته و او را بر كشيدهام هرگز ديگري نيست كه بتواند دستورات قرآن را براي شما روشن كند و تفسير آيات آن را بيان نمايد، همين مردي كه اكنون بازوي او را گرفتهام و به شما اعلام ميكنم كه:
هر كس را من مولا و سرپرست و صاحب اختيارم، علي(عليه السلام) مولا و سرپرست و صاحب اختيار اوست؛ اين مرد، علي بن ابيطالب است، برادر و وصي من است، كه فرمان دوستي و ولايت او از جانب حق متعال بر من نازل گرديده است.
اي مردم! نسبت به خداوند آنچنان كه شايسته است پرهيزگار باشيد مبادا كه جزء مسلماني ديده از جهان فرو بنديد.
اي مردم! به خدا و پيامبرش باور آريد و به نوري كه با او نازل شده ايمان آوريد، پيش از آنكه خشم خداي شما را فرو گيرد و به مجازات، رخسارتان به عقب باز گردانده شود.
اي مردم! اين نور از جانب حق تعالي در من سرشته شده و بعد از آن در طينت علي(عليه السلام) و سپس در نسل او قرار داده شده تا آنگاه كه نوبت به امام قائم، مهدي(عج) رسد و اوست كه سرانجام، حق خدا و حقوق ما را از خواهد ستاند؛ كه خداوند عزّوجلّ ما را بر تمام مقصران و دشمنان و مخالفان و خائنان و معصيت كاران و ستمگران حجت قرار داده است.
اي مردم! به شما اعلام خطر ميكنم، به هوش باشيد كه من فرستاده خدا به سوي شمايم و پيش از من رسولاني آمده و رفتهاند، آيا اگر من نيز از جهان بروم و يا كشته شوم، به راه پيشينيان خود، باز ميگرديد؟! ولي هر آن كس كه به عقب باز گردد و به جاهليت اسلاف خود روي كند، زياني به خداوند نخواهد رساند، امّا پروردگار، سپاسگزاران را پاداش نيكو مرحمت خواهد كرد.
اي مردم! بدانيد كه علي(عليه السلام) همان كسي است كه متّصف و موصوف به سپاسگزاري و شكيبايي است و پس از او فرزندان من كه از صلب اويند، به اين صفات مزيّن و ممتازند.
اي مردم! مسلمانيِ خود را بر خداوند منّت منهيد، كه موجب خشم و غضب پروردگار بر شما گردد و عذابي از سوي او به شما رسد، زيرا كه حق در كمين است.
اي مردم! چيزي نميگذرد كه پس از من امامان و سردمداراني پديد آيند كه خلق را به آتش و دوزخ فراخوانند اما اين گروه را در روز قيامت يار و مددكاري نخواهد بود.
اي مردم! خدا و پيامبرش از اين كسان، متنفّر و بيزارند.
اي مردم! اينان و پيروان و يارانشان، جملگي، در پستترين دوزخ گرفتار خواهند شد، و چه بد جايگاهي است دوزخ، براي اين گروه كه به تكبر گراييدهاند. هشدار باشيد كه اينان همان "ياران صحيفه" اند (اما هر يك از شما بايد كه در نامه اعمال خود بنگرد گر چه مردم جر تني چند، نامه عمل خود را از ياد بردهاند).
اي مردم! من اين ولايت را به عنوان امامت و ارث تا روز قيامت، در ذريه و نسل خود قرار دادم و با اين كار وظيفهاي را كه به آن مأمور بودم، به پايان بردم تا بر هر حاضر و غايب و بر هر كس كه شايد در اين انجمن بوده و يا در اين اجتماع حضور نداشته است و حتي بر آنان كه هنوز از مادر متولد نشدهاند، حجّت تمام باشد. بايد كه ماجراي امروز را حاضران به غائبان گزارش كنند و پدران به فرزندان تا واپسين روز خبر دهند. گر چه مدتي نخواهد گذشت كه (عدهاي) اين امر را با غصب و ستم، از آنِ خود قرار خواهند داد و خدا آن غاصبان را لعنت كند و از رحمت خود، دور و مهجورشان سازد و در چنين حال، سزاوار اين عذاب گردند كه فرمود:
«سَنُفرِغُ لَكُم أيُّهَا الثَّقَلانَ يُرسَلُ عَلَيكُما شُواظٌ مِن نارٍ وَ نُحاسٌ فَلا تَنتَصِران.»
اي مردم! خداوند شما را به حال خود رها نخواهد كرد تا آنكه پاك و پليد از يكديگر ممتاز گردند و خدا شما را بر اسرار پنهان، آگاهي نداده و نخواهد داد.
اي مردم! سرزميني نيست مگر آنكه خداوند، مردم آن را در اثر تكذيب حق، هلاك كرده و چنانكه خود به اين معني اشاره فرموده است: «وَ كَذلِكَ نُهلِكَ القُري وَ هِيَ ظالِمَ?ٌ»
به هوش باشيد كه عنوان (اميرالمؤمنين) بر كسي جز برادر من روا نيست و اين سمت و مقام و فرمانروايي بر مسلمانان، پس از من، براي هيچ كس جز وي مجاز و حلال نيست.
و اين علي(عليه السلام) امام و پيشواي شما و وليّ و صاحب اختيار شماست. كه خداوند، در مورد او تهديدها و وعدهها كرده و خدا وعدههاي خود را انجام خواهد داد.
اي مردم! پيش از شما، اكثر مردم نخستين به گمراهي رفتند و خداوند ايشان را هلاك نمود و هم اوست هلاك كننده گروههايي كه از اين پس ميآيند، همچنانكه فرمود: «ألَم نُهلِكِ الأوَّلينَ، ثُمَّ نُتبِعُهُمُ الاخِرينَ، كَذلِكَ نَفعَلُ بِالمُجرِمينَ، وَيلٌ يَومئذٍ لِلمُكَذِّبينَ.»
اي مردم! خداوند، مرا به پارهاي از امور امر كرده و از پارهاي ديگر نهي فرموده است و من نيز علي(عليهالسلام) را به آن امور، امر و نهي كردهام؛ پس در حقيقت، او اوامر و نواحي حق را از پروردگار خود اخذ نموده است؛ پس بايد كه به فرمان او گوش كنيد تا از سلامت برخوردار گرديد و دستورش را به اجرا گذاريد تا به راه هدايت رفته باشيد و از آنچه نهي ميكند حذر كنيد تا به رشد و كمال رسيد و خويشتن را بدانگونه كه خواست اوست، باز سازيد و مبادا كه راههاي ديگر شما را از پيمودن راه و رويه او باز دارد.
اي مردم! صراط مستقيم خداوند منم و شما به رعايت آن مأمور شدهايد و پس از من، علي(عليهالسلام) و سپس فرزندانم كه از صلب اويند امامان و پيشوايان شمايند كه خلق را به راه راست هدايت ميكنند و پيوسته روي به سوي حق دارند.
(پس از آن سوره حمد را تا پايان تلاوت كرد و به ادامه سخن پرداخت:)
اي مردم! اين سوره (حمد) در شأن من و علي(عليه السلام) و فرزندانش فرود آمد و شامل ايشان ميگردد همچنين مخصوص آنهاست، ايشان، اولياي خدايند كه نه خوفي در دل دارند و نه اندوهي آزارشان دهد، بدانيد كه حزب الله پيروز است و در برابر، دشمنان علي، گروهي اهل شقاق و نفاق و كينه ورزاني متجاوز و برادران اهريمنند كه به منظور فريب و نيرنگ، سخنان بي مغز و آميخته به رنگ و ريا با يكديگر نجوا ميكنند.
معرفي دوستان و دشمنان
اي مردم! دوستداران علي(عليه السلام) و فرزندانش، مردمي اهل ايمانند كه خداوند در كتاب خود از آنان بدينگونه ياد كرده است:
«لا تَجِدُ قَوماً يُؤمِنونَ بِاللهِ وَاليَومِ الاخِرِ يُوادُّونَ مَن حادَّ اللهَ وَ رَسُولَهَ ... » (سوره مجادله، آيه 22) دوستداران علي و فرزندانش كساني هستند كه در دلهايشان ايمان نوشته شده ، و مدد نموده خداوند ايشان را به وسيله فرشتهاي از سوي خودش و او وارد فرمايد ايشان را در باغهايي كه جاريست از زير آنها نهرهايي و براي هميشه در آنجا ميمانند. خداوند از ايشان راضي و ايشان از خداوند خشنودند.
ايشان حزب خدايند و آگاه باشيد كه حزب خدا رستگارانند!
خداوند عزّوجلّ در توصيف ايشان چنين فرموده است:
«الَّذينَ آمَنُوا وَ لَم يَلبَسُوا ايمانَهُم بِظُلمٍ أولئِكَ لَهُمُ الأمنُ وَ هُم مُهتَدُونَ.»
و نيز ميفرمايد: «اينان در امن و امان، به بهشت داخل شوند و فرشتگان با فروتني، سلامشان دهند و گويند: پاك و پاكيزهايد شما؛ پس جاودانه در بهشت ساكن شويد.»
آگاه باشيد دوستان ايشان كساني هستند كه خداوند در توصيفشان در جاي ديگر فرمايد:
«ايشان، در امن و سلامت و بي حساب به بهشت وارد ميشوند.»
و در مورد دشمنان ايشان فرموده است:
«آگاه باشيد دشمنان آنها كساني هستند كه به دوزخ در ميافتند و غريو جهنم را كه ميجوشد و ميخروشد و صدايي كه از سوخت و سوز آن برميخيزد، ميشنوند.»
خداوندا! هر كس كه علي(عليهالسلام) دوست ميدارد، دوست بدار و هر كس كه با وي دشمن است، دشمن دار. خداوندا! هر كس كه علي(عليه السلام) انكار كند، لعنت كن و آن كس كه پذيراي حق او نباشد، به خشم و غضب خود، گرفتار ساز.
و نيز در قرآن آمده:
«كُلَّما دَخَلَت أمَّ?ٌ لَعَنَت أختَها .»
همچنين درباره دشمنان آنها فرموده است:
«كُلَّما ألقِيَ فيها فَوجُ سَألَهُم خَزَنَتُها ألَم يأتِكُم نَذيرٌ، قالوا بَلي قَد جاءَنا نَذيرٌ فَكَذَّبنا وَ قُلنا ما نَزَّلَ اللهُ مِن شَيءٍ إِن أنتُم إِلّا في ضَلالٍ كَبيرٍ .»
آگاه باشيد كه دوستداران علي(عليه السلام) و فرزندانش به غيب ايمان دارند و از پروردگار خود در خشيت و هراسند. اين گروه را اجر و پاداشي عظيم خواهد بود.
اي مردم! ميان دوزخ و بهشت، تفاوتي بزرگ است.
دشمن ما همان است كه خداوند او را مذمّت و لعنت فرموده و دوستدار ما مورد مدح و ستايش و محبّت پروردگار است.
اي مردم! من، منذر و ترسانندهام و علي هادي و رهنماست.
اي مردم! من، پيامبرم و علي، وصي من است.
معرفي حضرت مهدي (عج)
آگاه باشيد البتّه! آخرين امام زمان قائمِ "مهدي" است.
آگاه باشيد او ياري كننده دين خداست.
آگاه باشيد او انتقام گيرنده از ستمكاران است.
آگاه باشيد او گشاينده دژهاي استوار و ويرانگر قلعههاي مستحكم است.
آگاه باشيد او نابود كننده طوايف مشرك است.
آگاه باشيد او منتقم خونهاي ناحق ريخته اولياء خداست.
آگاه باشيد او حامي دين خداست.
آگاه باشيد او جرعهنوش درياي ژرف حقايق و معاني است.
آگاه باشيد او معرِّف هر صاحب فضيلتي است به برترينش و هر نادان بي فضيلتي است به نادانيش. آگاه باشيد او برگزيده خدا و منتخب پروردگار عالم است.
آگاه باشيد او وارث همه دانشها و محيط به همه علوم است.
آگاه باشيد او خبر دهنده شئون خداوند و مراتب ايمان است.
آگاه باشيد او رشيد و رهسپار صراط مستقيم و استوار است.
آگاه باشيد او آن كسي است كه امور خلايق به او واگذار شده است.
آگاه باشيد او آن كسي است كه گذشتگان به ظهور وي بشارت دادهاند.
آگاه باشيد او حجّت پايدار خداوند است كه حجّت ديگري بعد از او نيست؛ زيرا حقّي نيست، كه با او نباشد و نوري نيست كه همراه او نباشد.
(اي مردم!) جز شقيِ واژگون بخت كسي با علي(عليه السلام) كينه نميورزد و جز پارساي پرهيزگار، مِهر علي(عليه السلام) در دل نميگيرد و جز اهل ايمان و مخلصان بي ريا به علي(عليه السلام) ايمان نخواهند آورد و به خدا سوگند سوره «وَالعَصر إِنَّ الإِنسانَ لَفي خُسرٍ ...» در شأن علي(عليه السلام) نازل شده است.
آگاه باشيد اوست آنكه كسي بر او پيروز نميشود و كسي را در برابر او نصرت نتوان كرد.
آگاه باشيد كه او ولّي خداست در گستره زمين و فرمانرواي حق است در ميان خلايق و امين خداست در پيدا و پنهان.
طرح مسئله بيعت
اي مردم! آنچه لازم بود به شما فهماندم و برايتان توضيح دادم و اين علي(عليه السلام) است كه پس از من، تعليم و تفهيم شما را به عهده خواهد گرفت. آگاه باشيد از شما ميخواهم كه پس از پايان خطابه (به نشان قبول و تمكين) نخست با من و سپس با علي(عليه السلام)، دست بيعت دهيد و ميثاق خود را استوار كنيد.
بدانيد كه من به خداوند تعهّد سپردهام و علي(عليه السلام) در برابر من تعهّد و بيعت نموده است و من، اكنون، از سوي حق تعالي از شما ميخواهم كه با علي(عليه السلام) بيعت كنيد و بدانيد كه هر كس بيعت خود را بشكند، به زيان خويش اقدام كرده است: «فَمَن نَكَثَ فإِنَّما يَنكُثُ عَلي نَفسِهِ.»
حج
اي مردم! حج و صفا و مروه از شعائر الهي است.
«فَمَن حَجَّ أوِ اعتَمَرَ فَلا جُناحَ عَلَيهِ أن يَطَّوَّفَ بِهِما.»
اي مردم! حج خانه خدا كنيد كه هيچ خانداني نيست كه به آن خانه وارد شود مگر آنكه بي نياز گردد و هيچ خانوادهاي از اين خانه، رخ نتابيده، مگر آنكه به فقر و تهيدستي گرفتار آمده است. اي مردم! مؤمني نيست كه در آن موقف كريم بايستد مگر آنكه خداوند از معاصي گذشته او چشمپوشي ميكند. پس آنگاه كه حجَّش تمام شد زندگي و اعمال را از نو آغاز ميكند.
اي مردم! زائران خانه خدا از سوي حق تعالي، مدد و نصرت ميشوند و هزينه سفرشان در دنيا جبران و نيز اندوخته روز واپسين ايشان خواهد شد كه خداوند، پاداش نيكوكاران را تباه نخواهد فرمود.
اي مردم! خانه خدا را با اعتقاد كامل و با دقت و فهم درست زيارت كنيد و مباد كه بدون توبه و ترك گناهان گذشته خود، از آن مواقف شريف باز گرديد.
بايد كه ماجراي امروز را حاضران به غائبان گزارش كنند و پدران به فرزندان تا واپسين روز خبر دهند. گر چه مدتي نخواهد گذشت كه (عدهاي) اين امر را با غصب و ستم، از آنِ خود قرار خواهند داد و خدا آن غاصبان را لعنت كند و از رحمت خود، دور و مهجورشان سازد.
اي مردم! اقامه نماز و پرداخت زكات، بايد بر طبق دستور پروردگار و به همان روش كه او فرمان داده است، به عمل آيد و چنانچه با گذشت زمان، كوتاهي كنيد يا مسائل و معارف دين را فراموش نمائيد، اين علي(عليه السلام) وليّ و سرپرست شما، مبيّن آن معارف و احكام براي شماست. همان كه خداوند عزّوجلّ، او را پس از من براي شما منصوب كرده و هم اماماني كه به جانشيني من و او از سوي حق تعالي تعيين گرديدهاند، پاسخگوي مسايل و مشكلات شما خواهند بود و بر آنچه نميدانيد آگاهتان خواهد كرد.
احكام الهي
آگاه باشيد! حلال و حرام خدا، بيش از آن است كه بتوانم يك به يك برشمارم و معرفي نمايم؛ چون چنين است، در يك كلام ميگويم كه به حلالها امر ميكنم و از حرامها نهي مينمايم و به منظور توضيح و تبيين آنها، مأمور شدهام كه از شما بيعت گيرم و دست تعهد و پيمان بفشارم كه آنچه از سوي حق تعالي درباره اميرالمؤمنين، علي(عليه السلام) و اماماني كه از نسل من و علي(عليه السلام) به جهان خواهند آمد، پذيرفته باشيد. و مهدي(عج)، قائم امامان و قاضي به حق تا روز واپسين خواهد بود.
اي مردم! هر عمل حلالي كه به شما معرفي كردم و هر كار حرامي كه از آن نهي نمودم، از گفته خود باز نميگردم و آن را تغيير نخواهم داد. اين امر را به خاطر بسپاريد و هرگز فراموش مكنيد و به ديگران نيز سفارش كنيد، مباد احكام مرا دگرگون سازيد.
آگاه باشيد من سخن خود را مجدداً تأكيد ميكنم كه: نماز را به پاي داريد و زكات بدهيد، امر به معروف و نهي از منكر كنيد اما بدانيد كه سرآغاز هر امر به معروف و نهي از منكري اين است كه فرامين مرا بپذيريد و حاضران، آن را به غائبان، اطلاع دهيد و به اطاعت از اوامر من وادارشان كنيد. و از مخالفت با آنها بر حذرشان سازيد؛ زيرا كه اينها دستور خداوند عزّوجلّ و فرمان من است، و بدانيد كه بدون امام معصوم (و بي معرفت او) امر به معروف و نهي از منكر امكان پذير نيست.
تنها راه هدايت
اي مردم! اين قرآن است كه امامان پس از علي(عليه السلام) را از فرزندان و از نسل او معرفي كرده و من نيز به شما توضيح دادم كه علي از من و من از اويم. خداوند در كتاب خود فرموده است:
«وَ جَعَلَها كَلِمَ?ً باقِيَ?ً في عَقِبِهِ.»
و اين علي(عليه السلام) امام و پيشواي شما و وليّ و صاحب اختيار شماست. كه خداوند، در مورد او تهديدها و وعدهها كرده و خدا وعدههاي خود را انجام خواهد داد.
و من نيز گفتم: "تا آن زمان كه دست تمسك به دامن اين دو امر گرانسنگ (يعني كتاب خدا و عترت و خاندان من) زدهايد، هرگز به گمراهي و ضلالت دچار نخواهيد شد."
اي مردم! تقوا را پيشه خود كنيد و به قيامت بينديشيد كه خداوند متعال فرمود:
«إِنَّ زَلزَل?َ السّاعَ?ِ شَيءٌ عَظيم."
اي مردم! به مرگ بينديشيد و از حساب و ميزان و محاكمه در پيشگاه پروردگار جهانيان غافل مباشيد و ثواب و عقاب و پاداش و كيفر رستاخيز را از خاطر مبريد، كه هر كس نيكي كند، پاداش يابد و هر كس دامن به بدي آلوده سازد، بهرهاي از بهشت نخواهد داشت.
بيعت گرفتن
اي مردم! شما را از آن حد فزونتر است كه بتوانيد يك يك، با من دست بيعت دهيد در حالي كه به فرمان خدا، مأمورم كه از زبان هر يك از شما اعتراف گيرم كه منصب فرمانروايي و امارت بر مؤمنان را كه براي علي(عليه السلام) قرار دادهام پذيرفتهايد و نيز (مأمورم كه) در مورد قبول امامت و ولايت اماماني كه از نسل من و صلب علي(عليه السلام) ميباشند، اقرار و بيعت گيرم. حال كه چنين است، همگان يك صدا و به زبان، بگوييد: (اي رسول خدا!) آنچه كه در ولايت و رهبري مطلق علي(عليه السلام) و امامان پس از وي كه از صلب اويند از جانب حق تعالي به ما ابلاغ كردي، شنيديم و در برابر آن مطيع و تسليميم و به آن امر راضي و خشنوديم! اينك ما به دل و جان و به زبان و دستمان، نسبت به قبول ولايت با تو بيعت ميكنيم و پيمان ميبنديم كه با اين اعتقاد، زندگي كنيم و با آن بميريم و تا آن زمان كه سر از خاك برداريم، به آن پايبند بوده و هرگز در آن تغيير و تبديلي ندهيم و شك و ترديدي ننماييم و از سر پيمان خود برنخيزيم و از خدا و پيامبرش و اميرالمؤمنين، علي(عليه السلام) و فرزندانش حسن و حسين و امامان ديگر كه از صلب علي(عليه السلام) به جهان آيند، فرمان بريم.
اي مردم! مقام و منزلتي كه حسن و حسين نزد خدا و رسول او دارند، گوشزدتان كرده و ابلاغ نموده و متوجهتان ساختم كه اين دو تن سرور جوانان اهل بهشتند و بعد از من كه جدّ ايشانم و بعد از علي(عليه السلام)، منصب امامت خواهند داشت.
و (اي مردم!) بگوييد: «در اين امر، مطيع خدا و پيامبرش و علي(عليه السلام)، و حسنين و امامان پس از ايشانيم. تو (اي پيامبر) در مورد ولايت اميرالمؤمنين از دل و جان با ما عهد و ميثاق بستي؛ از كساني كه توفيق مصافحه يافتند به دست، و از آنها كه توفيق اين كار نيافتند، از زبانشان بيعت گرفتي. پيمان نموديم كه ديگري را به جاي اين امر نگيريم و دل و جانمان به جانب ديگر روي ننمايد. خدا را در اين كار شاهد گرفتيم او به شهادت، كافي است و تو نيز (پيامبر) و همچنين همه مطيعان فرمان حق از حاضر و غائب و فرشتگان و جنود خدا و همه بندگان او را همگي را گواه و شاهد اين امر كرديم و خدا از هر شاهدي بزرگتر است.»
اي مردم! صراط مستقيم خداوند منم و شما به رعايت آن مأمور شدهايد و پس از من، علي(عليهالسلام) و سپس فرزندانم كه از صلب اويند امامان و پيشوايان شمايند كه خلق را به راه راست هدايت ميكنند و پيوسته روي به سوي حق دارند.
اي مردم! چه ميگوييد؟ خداوند، هر آوازي را ميشنود و از سرّ و پنهان همه آگاه است. (بدانيد) آن كس كه به راه هدايت رود، به سود خود رفته و آن كس كه به گمراهي گرايد، تنها به زيان خويش اقدام كرده است. چرا كه دست خدا فوق هر دستي و قدرتش برتر از هر قدرتي است.
اي مردم! از خدا بترسيد و پرهيزگاري پيشه كنيد و پيمان خود را با علي(عليه السلام) اميرالمؤمنين و با حسنين و امامان ديگر كه كلمه طيبه باقيهاند، استوار نماييد. هر كه در اين امر، مكر پردازد خدايش به هلاكت در افكند و آن كس كه بر عهد خود پاي فشرده خدايش رحمت كند. «فَمَن نَكَثَ فَإِنَّما يَنكُثُ عَلي نَفسِهِ... .»
اي مردم! آنچه به شما گفتم، بازگوييد و بر علي(عليه السلام)، با عنوان رسمي اميرالمؤمنين سلام دهيد. بگوييد: «پروردگارا دستورت را شنيديم و اطاعت كرديم تا از مرحمت و مغفرت تو بهرهمند شويم كه بازگشت همه به توست» و بگوييد:
«سپاس خداي را كه به اين امر ما را هدايت و دلالت فرموده و اگر راهنمائيمان نميكرد، ما، خود، به راه هدايت دست نمييافتيم.»
اي مردم! فضايل و امتيازات علي بن ابيطالب و قدر و منزلتش نزد خداوند، كه در كتاب خدا نازل شده، بيشتر از آن است كه بتوانم در يك جلسه برايتان برشمرم؛ پس هر كس كه از مناقب و فضايل او نزد شما مطلبي گويد، از او بپذيريد.
اي مردم! هر كس از خدا و پيامبر او و از علي(عليه السلام) و امامان و پيشواياني كه معرفي كردم، فرمان بَرَد، به رستگاري بزرگي نايل آمده است.(رستگاري بزرگ چيست؟)
اي مردم! رستگاران، كساني هستند كه در بيعت با علي(عليه السلام) و پذيرش ولايت او و در اداي سلام بر وي به عنوان اميرالمؤمنين، مبادرت و سبقت جويند، اينان در بهشتِ نعمتها متنعّم خواهند بود.
اي مردم! سخني گوييد كه موجب رضاي خدا باشد: «فَإِن تَكفُرُوا أنتُم وَ مَن فِي الأرضِ جَميعاً فَلَن يَضُرَّ اللهَ شَيئاً.»
خداوندا! مردان و زنان با ايمان را بيامرز و كافران را به غضب خود گرفتار ساز و ستايش، خداي راست كه پروردگار جهانيان است.
(در اين هنگام مردم، فرياد برآوردند:)
فرمان خدا و پيامبر خدا را شنيديم و با دل و زبان و دست مطيع و فرمانبرداريم. چون سخنان پيامبر، تمام شد، مردم بر گِرد آن حضرت و اميرالمؤمنين(عليه السلام) سخت ازدحام كردند و هر كس ميخواست با ايشان، مصافحه و بيعت كند.
گويند نخستين كسي كه موفق به مصافحه و بيعت شد، ابوبكر بود و پس از وي عمر و سپس عثمان بيعت كردند و به دنبال ايشان باقي مهاجران و انصار و ديگر مردمان، اقدام به بيعت كردند تا آنگاه كه وقت نماز مغرب رسيد. پيامبر در آن شب، نماز مغرب و عشا را پيوسته و در يك زمان به جاي آورد.
در روايت است كه پيامبر (صلي الله عليه و آله) با هر گروه كه به عنوان بيعت، مصافحه ميكرد، ميگفت: «ألحَمدُللهِ الَّذي فَضّلَنا عَلي جَميعِ العالَمينَ؛ ستايش خداي را كه ما را بر همه جهانيان امتياز مرحمت فرمود.»
http://www.astane.mihanblog.com